Rumplestitchkin
| Categorie: | artiest / groep |
|---|---|
| Genre(s): | Rock / Alternative |
| Huidige/voormalige leden: | Wim Van Driessche, Thomas Devos, Koen Maesmans, Olivier Onclin |
Biografie
Uit het Belgische pop- & rockarchief: Inventieve en frisse jonge groep uit het Brusselse. De basis van rumplestitchkin (naar het schijnt liefst met kleiner "r") werd gelegd tijdens de collegejaren van 4 vrienden die wanhopig "Three imaginary boys" van The Cure probeerden na te spelen. Langzaamaan werden er gelukkig ook een aantal eigen nummers geschreven, van drummer gewisseld en een eerste demo opgenomen, dankzij Will Tura opgenomen in de gereputeerde Studio Caraïbes te Brussel. De eerste optredens volgden, een tweede demo werd - opnieuw dankzij Will Tura -gemaakt en op basis daarvan werden ze geselecteerd voor wedstrijden zoals die van Marktrock Leuven in 1997 ("Toen Rumplestitchkin deelnam aan het Marktrock Podium '97-concours, omschreef iemand hun muziek als 'pingelrock'. Zo hadden ze het zelf nog niet bekeken. Achteraf bleek die omschrijving prima te passen bij hun muziek. Rumplestitchkin maakt melodieuze rock waarin synthesizer-riedeltjes boven het gitaargeweld uitklinken. Forse popliedjes dus, met toch ergens zo'n meefluitdeuntje, af en toe een jazzy ballad en wat kermiselementen. Veel ineens, en toch klinkt het zoals het hoort") en tenslotte ook de Rock Rally in 1998. Daarin stootte de groep moeiteloos door naar de finales, maar moest het daar wel afleggen tegen kleppers als Das Pop, Fence en The Nothing Bastards (het latere L.Santo). Het juryrapport had het echter over "Beetje Evil Superstars, beetje vroege jaren-tachtig waanzin-wave, beetje zeer de moeite. Let op het springerige orgel; èn op uw woorden natuurlijk" en ook de overige persreacties waren bijzonder lovend. Hierop kon de groep een contract tekenen bij B-track, en begon daarvoor al aan de opnames van een full-cd in 1999. Toen B-track (eerder onder meer Tom Helsen, Betty Goes Green ...) werd overgenomen door een multinational stond het groepje echter terug op straat en terug naar af. Thomas Devos in Humo : "plots was er van een platencontract geen sprake meer, waardoor we zelfs naar een optreden op het Texaanse South-by-Southwest festival konden fluiten ... een zware opdoffer. Wel heb ik toen een aantal songs geschreven voor mijn moeder, de kleinkunstzangeres Vera Coomans (zie o.m. Rum, Madou), Franse chansons, heel plezant, maar ook moeilijk. Als ik naar een optreden van haar ga kijken, en merk dat de mensen in de zaal stil worden van de liedjes die ik heb geschreven, denk ik wel eens : damn, waarom lukt me dat nooit met Rumplestitchkin?" Een nieuw onderkomen werd echter gevonden bij het Brusselse platenhuis Oyster (Neeka, The Romans, Golden Green ...), die de groep koppelde aan producer Frans Hagenaars (eerder in de weer met belgen als Evil Superstars, Metal Molly en Nederlanders als Bettie Serveert en Caesar). Het resultaat was een titelloos mini-album met vier songs, een showcase voor het talent van de groep vermits er vier totaal verschillende stijlen opstonden. De bio van de groep zelf omschrijft de stijl van rumplestitchkin als "een voorliefde voor melodieuze gitaarrock\pop, afgewisseld met een jazzy ballad, een scheut kermismuziek en hyperkinetische uithalen. Van een hectisch grootwarenhuis naar een rokerige bowlingzaal. Van een trektocht in de bergen naar een zaal vol 'aerobicende' meisjes met blozende wangen. Van een bende dronken infanteristen op de Transsiberische naar een zonsondergang in Liberia. Synthesizer-en orgeldeuntjes vangen het teveel aan gitaargeweld op en zorgen zowel voor meezingbare riedels als de juiste breekbare noot." Een track van deze EP, de Liquido-achtige song "Honey's Dull" die eerder ook al in een live-versie op de cd van de rock-rally finale in 1998 stond, begon echter onmiddellijk aan een opgemerkte klim in de Afrekening en betekende een doorbraak voor de groep. Deze doorbraak werd echter prompt gefnuikt toen platenmaatschappij Oyster Records amper een paar weken na deze release op de klippen ging. (Auteur: Dirk Houbrechts) De groep is echter steeds in zichzelf blijven geloven , nam in de loop van 2001 en 2002 op met producer Frans Hagenaars( zie ook Mauro/Metal Molly en Bettie Serveert) en staat anno 2003 sterker dan ooit. Single ' Voodoo Smile' (enige nummer in een produktie van Daan Stuyven) is de voorloper van het album 'small-time hero' (Petrol/EMI) dat in mei 2003 werd uitgebracht.
Selectieve discografie
 | Somersault (2005) Rock / Alternative, Pop / Rock Rumplestitchkin |
 | Small-time hero (2003) Rock / Alternative, Pop / Rock Rumplestitchkin |
|---|
Op compilaties van Muziekcentrum Vlaanderen
 | Popgrond / Vol. 4 (2006) pop Diverse uitvoerders |
 | Popgrond / Vol. 1 (2003) Rock / Alternative Diverse uitvoerders |
|---|
Verwante items in de databank
| Persknipsels/Artikels: (Wat is dit?) | De Brusselse Scene (06.2009) Brusselse rockgroep op één in Zwitserse 'Afrekening' (01.03.2006) Steeno, Vally, Michiels, Arid, Yasmine, Kaëll vinden geen platenfirma meer (26.02.2003) Is de liefde tussen platenfirma's en muzikanten over? (26.02.2003) |
|---|
